Δομή του ατόμου στην κοινωνιολογία

Υπάρχουν περισσότερες από μία προσεγγίσεις στο πρόβλημα της δομής της προσωπικότητας στην κοινωνιολογία. Δομή της προσωπικότητας στην κοινωνιολογία - ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα. Η εκτίμησή του είναι εντελώς διαφορετική.

Υπάρχει μια έννοια 3.Freud, σύμφωνα με την οποία η δομή της προσωπικότητας στην κοινωνιολογία αποτελείται από τρία βασικά στοιχεία: το Ono (Id), το I (Εγώ), το Super-I (Super-Εγώ). Είναι ένα υποσυνείδητο, στο οποίο κυριαρχούν τα ένστικτα. Αναγνωρίζει δύο ανάγκες: επιθετικότητα και λίμπιντο. Είμαι ένα στοιχείο της συνείδησης, το οποίο συνδέεται στο ασυνείδητο, επειδή "αυτό" ξεφεύγει περιοδικά. Το υπερεγκό είναι μια εσωτερική λογοκρισία που περιλαμβάνει ένα σύνολο ηθικών αρχών και κανόνων. Η συνείδηση ​​έρχεται σε σύγκρουση με τα ασυνείδητα ένστικτα που το διεισδύουν και από την άλλη - με τις απαγορεύσεις που υπαγορεύει ο Super-I. Η επίλυση αυτών των συγκρούσεων προκαλείται από εξάχνωση (μετατόπιση).

Για κάποιο διάστημα οι ιδέες του Φρόιντ θεωρήθηκανμη επιστημονική. Αλλά για αυτούς η δομή του ατόμου στην κοινωνιολογία άρχισε να θεωρείται πολύπλευρη και στην ανθρώπινη συμπεριφορά είδε τον αγώνα των βιολογικών και κοινωνικών αρχών.

Σύγχρονοι Ρώσοι συγγραφείς δομήη προσωπικότητα στην κοινωνιολογία θεωρείται ως ένας συνδυασμός τριών συνιστωσών: η μνήμη, ο πολιτισμός, η δραστηριότητα. Η μνήμη περιλαμβάνει λειτουργικές πληροφορίες και γνώσεις, πολιτιστικές αξίες και κοινωνικές προδιαγραφές, δραστηριότητες - υλοποίηση των αναγκών, των επιθυμιών, των συμφερόντων ενός ατόμου.

Κοινωνική δομή της προσωπικότητας στην κοινωνιολογία αντανακλάται στον πολιτισμό και αντίστροφα. Στη δομή της προσωπικότητας συσχετίζονται παραδοσιακά και σύγχρονα επίπεδα πολιτισμού. Σε μια κρίση, όταν επηρεάζεται το υψηλότερο πολιτιστικό στρώμα, το κατώτερο παραδοσιακό στρώμα μπορεί να γίνει πιο ενεργό από μόνο του. Αυτό συμβαίνει στο πλαίσιο της παραβίασης των ηθικών και ιδεολογικών κανόνων και αξιών. Χαρακτηριστικό είναι η παρόμοια αφαίρεση των στρώσεων και των διαφόρων ψυχικών ασθενειών.

Κατά την ανάλυση της δομής της προσωπικότητας,να εξετάσει τη σχέση των κοινωνικών και ατομικών αρχών. Κάθε άτομο είναι μοναδικό και μοναδικό. Από την άλλη πλευρά, ένα άτομο είναι ένα κοινωνικό ον, ένα συλλογικό ον, ο κολεκτιβισμός είναι εγγενής σε αυτό.

Μέχρι στιγμής, μεταξύ των επιστημόνων δεν υπάρχει ενότητα στο θέμα,είναι άτομο ατομικιστής ή συλλεκτική από τη φύση του. Υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές και των δύο θέσεων. Η λύση αυτού του προβλήματος δεν είναι μόνο θεωρητικής σημασίας. Εξαρτάται από αυτόν να εισέλθει στην πρακτική της εκπαίδευσης. Στην ΕΣΣΔ, για πολλά χρόνια, έφερε τον κολεκτιβισμό ως μία από τις σημαντικότερες ιδιότητες του ατόμου. Στη Δύση αυτή τη στιγμή, το στοίχημα έγινε με ατομικισμό. Όπως δείχνει η πρακτική, καμία από τις επιλογές με την καθαρή της μορφή δεν είναι αρμονική.

Θεωρίες της προσωπικότητας στην κοινωνιολογία επικεντρώθηκε στην διερεύνηση της ανάπτυξης της επικοινωνιακής διαδικασίας καιτη διαμόρφωση της προσωπικότητας με την ανάπτυξη και τη λειτουργία των κοινωνικών κοινοτήτων, τη σχέση του ατόμου και της κοινωνίας, με τις μεμονωμένες ομάδες. Οι πιο γνωστές θεωρίες της προσωπικότητας στην κοινωνιολογία είναι η θεωρία του καθρέφτη «εγώ», η ψυχαναλυτική θεωρία, η θεωρία ρόλων της προσωπικότητας και η μαρξιστική θεωρία.

Η θεωρία του καθρέφτη "I" αναπτύχθηκε από τους J.Mid και Ch.Kuli. Σύμφωνα με αυτό το δόγμα, η προσωπικότητα είναι μια αντανάκλαση των αντιδράσεων άλλων ανθρώπων. Ορίζει την ουσία της ανθρώπινης συνειδητότητας.

Η ψυχαναλυτική θεωρία, με επικεφαλής τον Ζ. Φρόιντ, αποσκοπεί στην αποκάλυψη των αντιφάσεων του εσωτερικού κόσμου του ατόμου, των ψυχολογικών πτυχών της σχέσης μεταξύ ανθρώπου και κοινωνίας.

Η θεωρία των ρόλων προέκυψε από τον Τ. Parsonson, R.Minton και R. Merton. Σύμφωνα με αυτό, η κοινωνική συμπεριφορά περιγράφεται από δύο βασικές έννοιες: "κοινωνικός ρόλος" και "κοινωνική κατάσταση". Κατάσταση σημαίνει τη θέση ενός ατόμου στο κοινωνικό σύστημα. Ένας ρόλος είναι μια ενέργεια που εκτελεί ένα άτομο που έχει μια συγκεκριμένη κατάσταση.

Η μαρξιστική θεωρία θεωρεί την προσωπικότητα ως προϊόν της ανάπτυξης του ατόμου στην κοινωνία.