Δημοσιονομική πολιτική και χρηματοπιστωτικό σύστημα του κράτους: οι κύριες πτυχές της σχέσης

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα του κράτους είναι σχέσεις εμπορευμάτων-χρήματος επιχειρηματικών οντοτήτων στον χρηματοοικονομικό τομέα, που έχουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.

Το οικονομικό σύστημα της Ρωσίας είναι ένα σύστημα που αποτελείται από εθνική και εδαφική χρηματοδότηση, χρηματοδότηση οικονομικών οντοτήτων και χρηματοδότηση απλών πολιτών.

Κάθε στοιχείο αυτού του συστήματος έχει συγκεκριμένα καθήκοντα και είναι υπεύθυνο για τη λειτουργία ορισμένων σχέσεων στον τομέα των οικονομικών.

Έτσι, για παράδειγμα, το καθήκον των εθνικώνη χρηματοδότηση είναι η συσσώρευση οικονομικών πόρων στη δημόσια τάξη και την κατεύθυνση εάν είναι απαραίτητο ή, σύμφωνα με τον εγκεκριμένο προϋπολογισμό, για τη χρηματοδότηση κοινωνικών προγραμμάτων και άλλων δημόσιων αναγκών. Ο σχηματισμός αυτής της πηγής κρατικών εσόδων πραγματοποιείται εις βάρος των εισπράξεων φόρων, των ποσών που εισπράχθηκαν από την ιδιωτικοποίηση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και των κρατικών δασμών. Στο πλαίσιο των εθνικών οικονομικών περιλαμβάνονται: ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός, ο δημόσιος δανεισμός και η ασφάλιση, καθώς και τα ομοσπονδιακά εκτός προϋπολογισμού κεφάλαια. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι μέχρι το 50% του ΑΕΠ ανακατανέμεται μέσω αυτών στις ανεπτυγμένες χώρες. Είναι επίσης ένα είδος μηχανισμού για την τόνωση της επιχειρηματικής και οικονομικής δραστηριότητας των θεμάτων.

Ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός αντιπροσωπεύεται από το σύστημαη σύγκριση των εσόδων και των δαπανών σε κρατικό επίπεδο, η οποία πρέπει να εγκριθεί από το νόμο. Η διάρθρωση των εσόδων και των δαπανών καθορίζεται από τις κατευθύνσεις της κοινωνικοοικονομικής κρατικής πολιτικής.

Το οικονομικό σύστημα του κράτους υπόκειται σε όλες τις αλλαγές στη λειτουργία του, είτε πρόκειται για πολιτική σύγχυση είτε για διαφορετικές κοινωνικοοικονομικές καταστάσεις.

Το οικονομικό σύστημα του κράτους δεν μπορεί να είναι φυσιολογικόλειτουργούν χωρίς εδαφική χρηματοδότηση, οι οποίες καλούνται να εκτελούν καθήκοντα παρόμοια με τα γενικά δημόσια οικονομικά, αλλά με μία μόνο διαφορά - στην επικράτεια μεμονωμένων διοικητικών μονάδων που ανήκουν στην αυτοδιοίκηση. Αποτελούνται από κεφάλαια εκτός προϋπολογισμού και εδαφικούς προϋπολογισμούς. Η σύστασή τους πραγματοποιείται εις βάρος των τοπικών φόρων και τελών, των τοπικών δανείων, των προστίμων, των λαχειοφόρων αγορών και άλλων πηγών.

Όπως προαναφέρθηκε, το χρηματοπιστωτικό σύστημαΤο κράτος περιλαμβάνει επίσης μια τέτοια συνιστώσα όπως τα οικονομικά των επιχειρήσεων. Ο σχηματισμός αυτής της πηγής συμβαίνει τόσο εις βάρος του κέρδους όσο και της υποτίμησης του επιχειρηματικού τομέα.

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα και η οικονομική πολιτική του κράτους είναι στενά αλληλένδετα. Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πώς θα συνεχιστεί η σχέση τους.

Έτσι, η οικονομική πολιτική του κράτους είναι πολύπλοκηυλοποίησε μέτρα που στοχεύουν στην επίτευξη των στόχων που καθορίζονται από κυβερνητικές υπηρεσίες του χρηματοπιστωτικού τομέα. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής προσδιορίζονται οι κύριες πηγές σχηματισμού και καθοδήγησης των οικονομικών πόρων στον κοινωνικό τομέα.

Ένα από τα μέτρα της δημοσιονομικής πολιτικής είναιΔημιουργία ενός αποτελεσματικού χρηματοδοτικού μηχανισμού, με τη χρήση των οποίων οι κρατικές δραστηριότητες στον τομέα της χρηματοδότησης διεξάγονται. Εδώ μπορούμε να δούμε ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα του κράτους λειτουργεί ως μέσο ή στοιχείο ενός χρηματοοικονομικού μηχανισμού. Μετά από όλα, η βάση αυτού του συστήματος είναι οι οικονομικοί πόροι, για τη σύσταση της οποίας είναι υπεύθυνος για την οικονομική πολιτική. Επίσης, οι κύριες συνιστώσες του είναι οι μέθοδοι διαμόρφωσης της χρηματοδότησης (δομή εσόδων), ένα σύστημα νομοθεσίας που είναι υπεύθυνο για την αποτελεσματικότητα του σχηματισμού των εσόδων και των δαπανών του προϋπολογισμού.

Και, φυσικά, το άρθρο θα ήταν ελλιπές εάνΜην καθορίσετε τις προτεραιότητες της δημοσιονομικής πολιτικής του κράτους. Πρώτον, η πολιτική αυτή πρέπει να επιδιώκει τη διαμόρφωση νομοθεσίας προσαρμοσμένης στις πραγματικές συνθήκες. Δεύτερον, το κράτος με τη βοήθεια μιας αποτελεσματικής δημοσιονομικής πολιτικής θα πρέπει να βρει έναν "χρυσό τρόπο" στη φορολογία - τη βέλτιστη φορολογική επιβάρυνση για την αποτελεσματική λειτουργία του φορολογικού συστήματος. Τρίτον, προκειμένου να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα της δημόσιας πολιτικής, είναι απαραίτητο να σχεδιαστεί και να προβλεφθεί η κατεύθυνση της χρήσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος.