Διαρθρωτική ανεργία: αιτίες, διαφορές από την ανεργία λόγω τριβής

Ο τύπος της ανεργίας που προκαλείται από τη μείωση ορισμένωντων τύπων των βιομηχανιών και των αλλαγών στις διαδικασίες παραγωγής, ονομάζεται δομική. Οι κυριότεροι λόγοι είναι δύο: μια αλλαγή στη δομή της ζήτησης για διάφορα προϊόντα, καθώς και αλλαγές στην τομεακή διάρθρωση της οικονομίας. Η ζήτηση για προϊόντα αλλάζει συνεχώς, ενώ σε μια περίπτωση αυξάνεται, στη δεύτερη περίπτωση σημειώνεται απότομη πτώση. Αυτό οδηγεί στο γεγονός ότι η απασχόληση μειώνεται, οι εργαζόμενοι πρέπει να απολυθούν. Η διαρθρωτική ανεργία μπορεί επίσης να προκληθεί από μεταβολές στη βιομηχανική δομή της παραγωγής. Με την πάροδο του χρόνου, υπάρχει μια εξαφάνιση κάποτε σημαντικών και αναγκαίων βιομηχανιών, για παράδειγμα, όπως η παραγωγή ασπρόμαυρων τηλεοράσεων ή μηχανών. Αντικαταστάθηκαν από πιο σύγχρονες - την παραγωγή εξοπλισμού πληροφορικής, κινητών τηλεφώνων, τηλεοράσεων LCD κ.λπ. Από αυτή την άποψη, η ζήτηση για επαγγέλματα στην οικονομία αλλάζει. Για παράδειγμα, έχουν εξαφανιστεί τέτοια επαγγέλματα όπως ένας αμαξοστοιχία, ένας γυμνός και ένας φανάρι και αντί αυτών εμφανίζονται τα επαγγέλματα ενός σχεδιαστή, προγραμματιστή, έμπορος, κλπ. Έτσι, η διαρθρωτική ανεργία δείχνει ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ της δομής του εργατικού δυναμικού και της διάρθρωσης των θέσεων εργασίας. Με απλά λόγια, τα άτομα που έχουν ένα επάγγελμα και το επίπεδο προσόντων μπορούν να απορριφθούν και μόνο επειδή δεν πληρούν τις σύγχρονες απαιτήσεις της βιομηχανικής δομής.

Η διαρθρωτική ανεργία ενώνει αυτούς τους ανθρώπους,οι οποίοι έχασαν τη δουλειά τους λόγω της αλλαγής στη δομή της ζήτησης για διάφορα βιομηχανικά προϊόντα. Όταν σημειώνεται ανοδική πορεία στην ανάπτυξη μιας βιομηχανίας, η ζήτηση για τα προϊόντα της αυξάνεται απότομα και, ως εκ τούτου, υπάρχει ανάγκη επέκτασης του προσωπικού. Όταν η ζήτηση για βιομηχανικά προϊόντα πέσει, η παραγωγή πρέπει να μειωθεί και οι εργαζόμενοι απολύονται. Το επίπεδο της διαρθρωτικής ανεργίας υπολογίζεται ως ο λόγος του αριθμού όλων των διαρθρωτικών ανέργων προς το συνολικό αριθμό του συνόλου του εργατικού δυναμικού, το οποίο εκφράζεται ως ποσοστό.

Η διαρθρωτική ανεργία συγκρίνεται πολύ συχνάμε ανεργία λόγω τριβής. Και όμως, και τα δύο αυτά είδη έχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Ίσως η πιο σημαντική διαφορά είναι ότι οι άνεργοι άνεργοι έχουν δεξιότητες που μπορούν να χρησιμοποιήσουν, αλλά οι διαρθρωτικοί άνεργοι δεν θα μπορέσουν να βρουν δουλειά χωρίς προηγούμενη επανεκπαίδευση, δεδομένου ότι οι δεξιότητες που έχουν ήδη δεν απαιτούνται. Και οι δύο αυτές μορφές ανεργίας σχετίζονται κυρίως με την αναζήτηση εργασίας, μόνο αυτή η αναζήτηση έχει τη διάρκειά της. Η διαρθρωτική ανεργία μπορεί να διαρκέσει πολύ καιρό, επομένως είναι απλώς αδύνατο να βρεθεί εργασία στις σύγχρονες βιομηχανίες χωρίς την ίδια επανεκπαίδευση και επανεκπαίδευση. Στην περίπτωση ανέργων με τριβή, μπορούν να βρουν μια δουλειά πολύ πιο γρήγορα, συχνά μπορεί να διαρκέσει 2-3 ημέρες. Ταυτόχρονα, και οι δύο τύποι ανεργίας αποτελούν φυσικό και αναπόφευκτο φαινόμενο, ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες. Και αυτό οφείλεται στην ίδια διάρθρωση της ζήτησης και της τομεακής διάρθρωσης, η οποία χαρακτηρίζεται από σταθερή μεταβλητότητα, η μεγαλύτερη προσοχή της οποίας παρέχεται από την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο. Από αυτή την άποψη, η ανάπτυξη της οικονομίας θα μειωθεί τότε, στη συνέχεια θα αυξηθεί, προκαλώντας έτσι τη διατήρηση της διαρθρωτικής ανεργίας. Υπάρχει μια άποψη ότι οποιαδήποτε ανεργία είναι ένα απαραίτητο φαινόμενο για την κανονική λειτουργία της οικονομίας. Με αυτή τη δήλωση μπορείτε να υποστηρίξετε, γιατί η ίδια η έννοια της ανεργίας δεν μπορεί να είναι εντελώς θετική, ειδικά αν οι δείκτες της αυξάνονται δραματικά. Η υψηλή διαρθρωτική ανεργία υποδηλώνει παραβιάσεις στη διαχείριση και την οργάνωση της εργασίας.